Interview: Bert Dam Wichers

Bert Dam Wichers is mijn naam, ik ben 30 jaar getrouwd met Herma. We hebben twee dochters. Lieke is 21 jaar doet fysiotherapie, Bente is 18 jaar en studeert in Groningen MBRT (Medische Beeldvormende en Radiotherapeutische Technieken), röntgen, MRI en dat soort zaken.

Ik ben geboren op 20 april 1964 aan de Koepelweg 2 in Wierden. Dit is het buitengebied tussen Wierden en Rijssen aan de rand van de huidig golfbaan. Tot mijn achtste levensjaar woonden we aan de rand van een prachtig bos en hebben we ontzettend veel buiten kunnen spelen.

Ik ben de tweede van vier kinderen. We zitten qua leeftijd mooi op verschot. Oudere broer is 55 jaar, dan kom ik met 53 jaar. M’n jongere broer van 51 jaar en een jongere zus van 49.

Ik heb altijd graag mogen bouwen. Dus de keus om na een zwaar theoretisch jaar op de MAVO aan de Schoolstraat in Almelo te switchen naar de LTS in Rijssen was niet moeilijk. Dat was veel meer mijn ding.

Na deze school ben ik in de bouw gaan werken en leren.

Al met al 9 jaar avondstudie hebben me de papieren gebracht waardoor ik ben doorgegroeid naar projectleider. Ik doe dit met veel plezier bij Presolid Home in Enter.

Korfbal is van jongs af aan mijn hoofdsport en ik speel dit spelletje nog steeds. Ben ook jarenlang trainer/coach geweest van diverse jeugdteams, erg leuk om te doen.

M’n jeugd

We gingen van jongs af aan naar de Gereformeerde Kerk in Nijverdal. Het was een regiogemeente met leden uit alle omliggende plaatsen. Een hele prettige gemeente die inmiddels met een andere gereformeerde gemeente is samen gegaan. Twee maal per zondag naar de kerk was een must. Toen we ouder werden werd dit anders.

Catechisatie werd bij de mensen thuis gehouden, ook dat hoorde er gewoon bij. Daar kwamen we dan bij elkaar om over het geloof te praten en uiteraard over actuele zaken in het dagelijks leven.

Ik heb dit samenzijn altijd erg fijn gevonden. Samen met leeftijdsgenoten ervaringen uitwisselen.

En dan blijkt maar weer dat je, als je even merkt dat het niet zo lekker gaat, de steun en richting van onze lieve Heer mag voelen. Je merkt zelfs dat dat niet alleen voor jou geldt. Dat is toch super.

De rode draad

Het geloof loopt voor mij als een rode draad door mijn leven. Ik blink niet uit in kerkbezoek, dat niet. Maar ik val, nu ik daar zo over na denk, steeds terug op de zaken die ik in mijn jeugd heb mee gekregen.

Mijn vader is in augustus 2015 overleden. Sindsdien vraag ik me regelmatig af: “hoe zou hij dat gedaan hebben?”. Hij heeft altijd een rotsvast vertrouwen in onze lieve Heer uitgedragen.

Bidden voor het eten doen we wel, maar Bijbellezen is er door de hectiek van de dag eigenlijk niet meer bij. Mijn vader deed dit altijd wel. Wij doen dit wat dat betreft veel te weinig tot niet. Waarom niet? Eigenlijk gewoon tijd voor maken. Wanneer gaan we beginnen?

Hoe kijk ik tegen God aan?

Ik zie God als een mentor, waarbij ik vraag of hij mij wil coachen en wil begeleiden.

Ik zit vrij veel in de auto. Dan kan het best zijn dat ik dan hardop met onze lieve Heer praat. Klinkt gek, maar al rijdend ben ik dan in gesprek met Hem.

Ik kan me nog herinneren dat ik, toen Herma erg ziek was, ontzettend boos ben geweest op God. Waarom moet Herma zo ziek zijn, dat heeft toch geen nut. Dit heb ik regelmatig in een gesprek in de auto aan God gevraagd.

Later toen het beter ging ebde die boosheid uiteraard weg en dank je God dat het beter gaat.

Maar dat doe ik dus nog steeds: praten met onze lieve Heer in de auto, van: “Dank u voor deze mooie dag (tot aan) dank u dat u me weer veilig hebt thuis gebracht.” Ik wil daarmee aangeven dat ik op verschillende momenten anders tegen God aankijk, afhankelijk wat er in mijn omgeving gebeurt.

De Kapel

De Kapel is voor ons een warme gemeente waarin we sinds 2007 kerken. We zijn overgekomen vanaf de regiogemeente in Nijverdal naar de Kapel omdat we erachter kwamen dat kerken in de plaats waar je woont wel de voorkeur heeft.

Je hebt de kerk met leden die dan naast je wonen in plaats van in een dorp of stad verder op. We zijn erg hartelijk en warm ontvangen. Met name Herma is erg actief in het gemeenteleven en zit in verschillende commissies.

Hoe zien wij de toekomst?

We hopen nog lang deel uit te mogen maken van de Kapel en hopen op allerlei terrein nog een steentje te mogen bijdragen.

“Abba Vader”

Dit vind ik een heel mooi lied. Zowel door de melodie als door de tekst waardoor ik ervaar: “mijn hart ligt open voor de Heer”. En dat vervolgens ook te laten zien.

“U alleen doorgrond mijn hart” is een tekst waar ik vrolijk van wordt. Wat is er nog mooier dat iemand je door en door kent. Een hele geruststelling.

Abba, Vader, U alleen,
U behoor ik toe.
U alleen doorgrondt mijn hart,
U behoort het toe.
Laat mijn hart steeds vurig zijn,
U laat nooit alleen.
Abba, Vader, U alleen
U behoor ik toe.

Categories: Geloven in de Kapel

Reacties

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.