Geloven in de Kapel: Arie Pinxteren

Mijn naam is Arie Pinxteren en ik ben in 1969 getrouwd met Ans de Hoop.

Wij ontmoetten  elkaar op de Gereformeerde Jeugdvereniging in Naarden en wij zongen beiden in de Gereformeerde Jeugdcantorij toen de vernieuwing in de liturgie zijn intrede deed. Nieuwe liederen kwamen tot ontwikkeling.

Na ons trouwen zijn wij verhuisd naar Vlaardingen. Ik werd actief als adjunct-districtsbestuurder van een CNV-vakbond en Ans stortte zich
in het Gereformeerde jeugdwerk.

Na twee jaar werd voor het werk verhuisd naar Papendrecht en wij sloten ons aan bij de Gereformeerde kerk aldaar.

In de jaren nadien kwam het rapport uit van De Club van Rome over “Grenzen aan de groei”.

Dat inspireerde ons om, naast onze twee biologische kinderen, drie kinderen uit het buitenland te adopteren.

In 1977 kreeg ik een andere functie binnen de vakcentrale CNV en verhuisden wij naar Wierden. Wij keken daar eerst om ons heen bij welke kerk wij ons zouden aansluiten. De Hervormde Kapel vonden wij wel erg klein en deze viel daarom af. Het werd weer de Gereformeerde Kerk. Al was dat anders dan daarvóór geen uitgemaakte zaak.

De al dan niet plaatsing van kruisraketten was in die jaren aan de orde.

Voor ons betekende dat met onze kinderen deelnemen aan de vredesdemonstraties van o.a. het IKV op de Havelterberg op Tweede Kerstdag.

De avondmaaltijd thuis bestond dan uit boerenkool met worst. Een kleine demonstratie tegen de ook toen al overvloedige kerstdiners.

Ans werd actief in Amnesty- en IKV-werkgroep. Deelname aan massale antikruisrakettendemonstraties op het Malieveld Den Haag en Museumplein Amsterdam volgden.

In de Gereformeerde kerk vonden wij weinig of geen ruimte voor bespreking over maatschappelijke consequenties van de geloofsbeleving.

Zo maakte ik de keus mijn blik te richten op de nieuwe Hervormde Kapel. Na enige tijd volgde het gezin met inmiddels puberkinderen.

In deze tijd veranderde mijn geloofsvoorstelling:

• God de Vader, de Almachtige, in de Hemel: Ik kon mij er niets meer bij voorstellen. Daarvoor ontbraken en ontbreken de “bewijzen”.
• God in ons? Ik zie en voel, ervaar het niet.
• Opstanding uit de dood? Ik kan mij daarbij niets meer voorstellen.

Wat doe je dan nog in de kerk en lees je nog steeds elke dag de Bijbel?

• Dat is: het inspirerende leven van Jezus.
• Dat de Geest over ons kan komen en in ons midden kan zijn.
• Dat kan zich uiten in (het aansteken van)  de Paaskaars.
• Dat zijn de goedgekozen en gezongen liederen in de kerkdienst.
• Dat kan zijn de preek zijn die ons laat zien dat wij medemens zijn.
• Dat is als christenen, soms met gevaar voor eigen leven, zich verzetten tegen onrecht.

Daardoor laat ik mij graag inspireren en ben ik lid
van een christelijke kerk: de Hervormde Kapel.