Geloven in de Kapel: Neeltje Dikkeschei

Aan mij, Neeltje Dikkeschei werd gevraagd of ik een bijdrage kon leveren aan deze rubriek. Ik hoefde er niet over na te denken, ik doe dit schrijven met plezier.

Wie ben ik

In 1961 ben ik geboren op 25 augustus op een boerderij in Wanneperveen, bij Giethoorn. Ik heb 18 jaar gewoond op de boerderij bij mijn ouders. Daar moest ik zeker mee helpen bij het hooien, koeien melken etc.

Ik wilde altijd al graag juf worden, dus na mijn lagereschooltijd, naar de middelbare school in Meppel en daarna naar de K.L.O.S. Dat was de Kleuterleidsters Opleidingsschool te Meppel.

Ik kreeg werk aan de Sjaloomschool te Wierden. Na een half jaartje werd ik hoofdleidster aan de kleuterschool “de Morgenster”, ook in Wierden.

André en ik zijn in oktober 1987 getrouwd. In 1995 werd onze zoon Bram geboren en precies twee jaar later in 1997, werd onze dochter Leonie geboren. Beide kinderen wonen niet meer thuis.

Geloven toen

Thuis gingen we elke zondag met zijn allen naar de Hervormde Kerk te Kolderveen / Dinxterveen.

Thuis werd er altijd uit de Bijbel gelezen, na de warme maaltijd tussen de middag.

Op zondagmorgen gingen we trouw naar de kerk en in de middag mochten we fietsen, wandelen of gingen op visite.

Mijn grootouders deden ook altijd wel een duit in het zakje! “Zondagswerk is niet sterk!” en “Twee geloven op één kussen, daar slaapt de duivel tussen!” “Kaarters en dobbelaars, zijn de slechtste zondaars”.

In oktober 1987 gingen we wonen aan de Lavendelhof. Na een oriëntatieperiode kwamen we zoekend bij de Hervormde Kapel terecht. Dit beviel ons beiden goed en we zijn hier dus blijven hangen. Onze zoon en dochter zijn hier  gedoopt. André is later ook gedoopt en heeft belijdenis gedaan in de Paaswake van 1996, alle drie dus in de Kapel.

Zelf heb ik ook bijna 12 jaar kindernevendienst gegeven bij de Kapel. Ik heb veel vrijwilligerswerk gedaan, bij de Speel-o-theek Jojo en bij school de Morgenster. Toen beide kinderen naar school gingen, heb ik weer gesolliciteerd en ik kon weer op mijn “oude” school terugkomen. Nog steeds werk ik daar met heel veel plezier.

Geloven nu

Ik geloof dat het heel goed is om in verschillende kerken te komen en met mensen te praten met verschillende geloofsovertuigingen.

In onze vriendenkring hebben we ook te maken met mensen, die nog nooit in een kerk zijn geweest. Dit maakt het leven en het geloof nog interessanter en boeiender!

Altijd weer een uitdaging om je te verplaatsen in de ander. De ander te respecteren en te accepteren. Elkaars kwaliteiten herkennen en waarderen en zeker samenwerken. We hebben elkaar nodig in deze wereld.

Geloven is soms ook heel moeilijk en soms onbegrijpelijk! “Waarom deze oorlog in de Oekraïne met Rusland?” “Waarom zoveel geweld, ziekten, haat, en jaloezie op deze wereld?”

We kunnen altijd met onze vragen bij God terecht. Daarom, denk ik vaak aan het mooie lied: “Eens als de bazuinen klinken”, gezang 300 uit de oude liedbundel.

Eens als de bazuinen klinken,
uit de hoogte, links en rechts,
Duizend stemmen ons omringen,
ja en amen wordt gezegd,
Rest er niets meer dan te zingen,
Heer, dan is uw pleit beslecht.

Van die dag kan niemand weten,
maar het woord drijft aan tot spoed,
Zouden wij niet haastig eten,
gaandeweg Hem tegemoet.
Jezus Christus, gistren, heden.
Komt voor eens en komt voor goed!

Dit lied geeft mij persoonlijk veel geloof, hoop en liefde voor de toekomst.

Wie is God voor mij persoonlijk?

God is voor mij de Schepper van het heelal. God maakte de aarde, het land, de zee, de lucht, de zon, de maan en de sterren. Maar ook de dieren en de mensen. “En God zag dat het goed was!”

Vooral de zin: “God, Die trouw houdt tot in eeuwigheid en nooit laat varen, het werk dat Zijn hand begonnen is”, spreekt mij persoonlijk aan.

Het land met de BERGEN erbij. De bergen zijn voor mij van groot belang. We gingen en gaan op vakantie naar Zwitserland, Zuid-Duitsland en Oostenrijk en naar de Rocky Mountains in Amerika.

Al wandelend kun je genieten van Gods schepping en diepgaande gesprekken met elkaar voeren.

Onze trouwtekst was 35 jaar geleden: Psalm 121, vers 1-3:

Ik hef mijn ogen op naar de bergen.
Vanwaar zal mijn hulp komen?
Mijn hulp is van de Here,
Die hemel en aarde gemaakt heeft.
Hij zal niet toelaten, dat uw voet wankelt.
Uw Bewaarder zal niet sluimeren.

Ik voel mij klein en nietig als ik in de bergen loop. Dan heb ik veel eerbied en ontzag voor alles wat God heeft gemaakt, op deze wereld. Bewondering voor alles om mij heen. Dan ben ik dankbaar, dat ik op deze wereld mag leven in vrijheid.

Als ik psalm 121 weer lees, dan krijg ik altijd een fijn en vertrouwd gevoel. Dan weet ik: God is overal! Ik weet dat er een nieuwe hemel en een nieuwe aarde komt. Dan denk ik aan het lied: “Stil maar wacht maar, alles wordt nieuw, de hemel en de aarde”.

Ik moet geduld hebben, wat soms heel lastig is. Jezus is voor mij gestorven aan het kruis en ik mag altijd opnieuw beginnen. GELOOF, HOOP en LIEFDE ervaren op deze wereld, die God voor iedereen, maar zeker ook voor mij heeft gemaakt!

Geloven straks

Gelukkig mogen we weer samen komen in de kerken, om samen het geloof te belijden en te zingen. Elkaar weer ontmoeten in het huis van God.

Persoonlijk denk ik dat vele kerken in de toekomst nog meer samen gaan werken. In mijn geboorteplaats werken al drie kerken nauw samen.

Samen zijn we sterk en zeker mogen we samen genieten van Gods mooie scheping. “Looft God looft hem overal”- Psalm 150. Samen zingen, dat maakt de mensen ook blij van binnen en dat mag elk mens uitstralen naar anderen.

 “Heb oog voor elkaar en help elkaar, waar dit nodig mag zijn”.

Vaak denk ik aan het verhaal van de Barmhartige Samaritaan, wie is je naaste? Samen de wereld mooier maken en daar heb je iedereen bij nodig. GELOOF, HOOP en LIEFDE samen ervaren.

Met vriendelijke groeten van Neeltje Dikkeschei.